De tweede periode van dit schooljaar loopt op zijn einde en een reflectieverslag is dan ook op zijn plaats. Zoals bekend was de afgelopen periode 'Webtools 2.0' een van de twee trainingen die werd aangeboden in de minor Human Resource Development. En eerlijk is eerlijk, ik heb nog nooit zo sceptisch tegenover een training gestaan. Vooral toen ik las dat we de eerste bijeenkomst een Twitter-account gingen aanmaken, schetste bij mij een beeld waarvan ik niet warm liep. Twitter kende ik van binnen tot buiten en hoe een blog en een wiki werkt, daar had ik wel een redelijk duidelijk beeld bij. Het is een beetje alsof je tegen een profvoetballer zegt dat 'ie moet leren een bal hoog te houden. De mail, waarin trainster Diks aangaf dat ze zelf eigenlijk nog niet erg bekend was met webtools 2.0, verbeterde dat beeld niet echt. Ook na de eerste bijeenkomst was ik nog erg sceptisch. Twitteren, bloggen, wiki maken... Leuk en aardig allemaal, maar het wist me op de een of andere manier niet te boeien.
Vanaf het begin lukte het twitteren prima. Het zal er vast niks mee te maken hebben dat ik al bijna twee jaar actief twitter... Het was fijn om je eigen kennis over Twitter te delen met anderen. Ik kon nu anderen, die nog nooit Twitter gebruikt hadden, een beetje wegwijs maken in dit sociale medium. Na ongeveer twee weken kwam bij mij de vraag op of het wel zo verstandig was geweest om mijn eigen Twitter-account ook te gebruiken voor de training. Het was natuurlijk handig dat ik gewoon op hetzelfde account actief kon zijn en geen nieuw profiel aan hoefde te maken, maar ik vond het ook steeds irritanter worden om mijn volgers 'lastig te vallen' met HRD-gerelateerde tweets. Immers boeit 90% van mijn volgers waarschijnlijk totaal niet wat HRD is en wat de training op school nou eigenlijk inhield. Ik heb het vervolgens gewoon gelaten zoals het was om gedoe met een nieuw Twitter-account uit de weg te gaan. Iets waar volgende deelnemers aan de training wellicht beter over na kunnen denken.
Onze videocommunicatiegroep heeft direct na de eerste bijeenkomst een blog aangemaakt en al vrij snel een eerste post geplaatst. Gedurende de periode werd steeds meer duidelijk wat de bedoeling was met betrekking tot de blogs. Al snel werd duidelijk dat het aan het begin misschien toch handig was geweest om wat regels op te stellen omtrent hoe de trainster het geheel graag gevormd wou hebben. Het aantal posts per week/maand? Wanneer is een post te lang? Moet de auteur zijn stuk zelf plaatsen of mag ook iemand anders dit doen? Mag je linken naar pornosites? Etc. Die laatste vraag was natuurlijk geen serieuze, maar ik wou even laten merken dat het wel belangrijk is om bepaalde richtlijnen op te stellen voor het gebruik van zo'n blog.
Ik vond de blog een handig hulpmiddel om informatie te verstrekken aan de rest van de trainingsgroep. Het was leuk om te zien dat anderen ook de posts op het blog goed lazen en hier positief op reageerden. Persoonlijk had ik bij sommige andere blogs wel het gevoel dat enkele posts veeeeeel te lang waren. Zo lang dat je in dezelfde tijd alle James Bond-films gezien kan hebben. Hierdoor werd het nogal saai om te lezen. Als tip voor volgende trainingsdeelnemers zou ik meegeven om posts op een blog compact en krachtig te houden, met zo nu en dan een beetje humor erin verwerkt. Zo heb ik mijn posts namelijk ook gemaakt. En ja, ik weet wat je nu denkt: "Deze post is nou ook niet bepaald kort." Klopt! Maar voor deze keer mag het. En mocht je denken: "Welke humor?" Tja...
En dan nog de Wiki. Als ik zeg dat het opzetten van dat ding een enorme chaos was, dan is dat nog een understatement. Het aanmaken van accounts werkte niet, mails werden niet juist verstuurd, requests werden maar moeizaam geaccepteerd. En dan heb ik het nog niet eens gehad over het gebruik van de Wiki. Persoonlijk had ik er niet zo veel moeite mee om met de Wiki te werken, maar verhalen van anderen geven aan dat het bij een volgende training echt noodzakelijk is dat dit soepeler verloopt en het liefst met een uitleg van het gebruik van Wikispaces aan het begin van de training. Het idee om een Wiki te gebruiken binnen leernetwerken vind ik erg sterk. Informatie toevoegen en opslaan op een plek waar iedereen bij kan die daar voor in aanmerking komt, is een geniale manier om de benodigde kennis makkelijk beschikbaar te maken. Nou ja, makkelijk... Als het eenmaal is opgestart en het een goede basis heeft.
Een bijzonder moment tijdens de training was het videocommuniceren via Google Hangout. Dit werd gedaan met de trainingsgroep en de docente. Ik had nog nooit een videocommunicatiegesprek met een docent gehad, dus dit was wel bijzonder. Je zou verwachten dat het communiceren met een docent veel 'zakelijker' zou gaan, maar ook nu was het gewoon een beetje aanklooien met digitale mutsjes, brillen, snorretjes en baardjes die je naar eigen wens op je hoofd kon zetten. En natuurlijk mogen we de gepaste geluidjes niet vergeten die voor veel leven in de brouwerij zorgden. Overigens was het niet alleen maar lang leve de lol tijdens deze 'bijeenkomst', ook de voortgang van de training werd besproken en er werden afspraken gemaakt over de data van de presentaties. We hebben dus aan levende lijve kunnen ervaren dat dit een goed communicatiemiddel is.
Om even terug te komen op de presentaties. Ik heb bijvoorbeeld de eerste twee presentaties niet meegemaakt, omdat ik niet op school aanwezig was. Het was mogelijk geweest om alsnog de presentatie te kunnen volgen door middel van Skype, Google Hangout of een ander videocommunicatiemiddel. Helaas lag ik nog te dromen over zon, zee, strand, alcohol, meisjes in bikini en regenboogolifantjes toen ik de tweet van docente Diks binnen kreeg, waarin ze vroeg of het mogelijk was om via die manier alsnog de presentaties te volgen. Hoewel dit helaas niet is gebeurd, ben ik er wel van overtuigd dat dit een goede mogelijkheid geweest zou zijn. De overige presentaties heb ik wel op school meegemaakt. Ik moet hierbij vertellen dat deze erg informatief waren en goed in elkaar zaten. Echter vond ik 45 minuten voor een presentatie wel erg lang. Wellicht dat hier in het vervolg iets op gevonden kan worden.
Onze eigen presentatie ging op een bijzondere manier. We waren de subgroep videocommunicatie, dus hoe toepasselijk is het wel niet om te presenteren via Skype, Google Hangout, Oovoo en een live stream. Ik mocht de presentatie openen met Skype en natuurlijk ging dit erg soepel. Immers, deze jongen weet van handelen! Nu zonder dollen, het vervolg vanaf Google Hangout ging wat moeizamer. Dit was zeker niet te wijten aan de overige groepsleden, maar simpelweg aan de communicatiemiddelen waarmee gewerkt werd. Google Hangout verstuurde geen uitnodigingen en de live stream werd geteisterd door reclamebanners en geluidsstoringen. Uiteindelijk kon op deze manier wel goed getoond worden dat videocommunicatie echt nog niet altijd optimaal werkt.
Een andere belangrijk moment was de open space. In het voor ons gereserveerde lokaal prepareerden we verschillende videocommunicatiesystemen zoals Skype, Oovoo, FaceTime en een live stream. Docenten konden bij ons terecht met vragen en op al deze vragen wisten we wel antwoord. Het was leuk om eens een keer te zien dat docenten met vragen naar óns toe kwamen in plaats van andersom. Ook wel een beetje raar, immers komt een tandarts ook niet bij jou thuis om te vragen of jij even zijn kiezen wil trekken. Het was fijn om te merken dat de informatie die wij verschaften en de tips die wij meegaven aan de docenten goed werden opgevangen en we kregen ook echt het gevoel dat zij er iets mee konden en er iets mee zouden gaan doen. Leuk dus!
Al met al vond ik de training erg leuk om te doen. Het is weer eens wat anders dan de doorgaans wat saaiere trainingen met veel theorie en het klassikaal opvoeren van toneelstukjes. Het was een nuttige training als ik kijk naar de bewustwording van het gebruik van webtools binnen organisaties. Het gaf meer inzicht in hoe je de tools in kan zetten binnen organisaties. De manier waarop ze werden ingezet vond ik redelijk nuttig. Communiceren via Twitter is snel en handig, maar voor echte discussies of besprekingen kan je beter Whatsappen of, jawel, videocommuniceren! Ik begrijp de bedoeling van de blogs, maar of ik deze nou ook altijd heel nuttig vond uitgewerkt? Nee. Het gevaar bij dit soort trainingen is dat je informatie leest die je eigenlijk al weet. Op het gebied van social media heb ik bijvoorbeeld weinig nieuws geleerd. Overigens niet ten nadele van de groep Social Media, jullie deden het top! Maar het is gewoon moeilijk om te bepalen op welk niveau de verschillende trainingsleden al zitten en wat ze nog kunnen leren. De Wiki vond ik eigenlijk op vrij veel gebieden heel nuttig. Ik had vooraf verwachtingen van hoe je een Wiki moest vullen en gebruiken, en dit kwam wel overeen met hoe het in de praktijk werkt. Het is voor mij ook echt duidelijk hoe je dit nu in kan zitten binnen organisaties. En ik moet zeggen dat ik dit een geweldig middel vind om informatie met anderen te delen en beschikbaar te maken voor iedereen. Dit kan een enorm effectieve informatiebron zijn binnen organisaties als dit goed wordt opgesteld. Erg leerzaam dus!
Het was de afgelopen weken leuk om wat posts op deze blog te zetten en ik hoop ook dat jullie het fijn vonden om deze te lezen. Voor nu hou ik het lekker bij twitteren, aangezien mijn passie niet echt in het bloggen ligt. Geniet van de komende vakantie en velen van jullie zal ik vast nog wel op Twitter spreken!
Zo! Wat een enorme reflectie en dat over een training waarover je eigenlijk sceptisch was :-). Bedankt! Want je geeft naast een goed beeld van wat jij aan deze training hebt gehad (en dat is vooral de wiki) ook een aantal kritische en waardevolle opmerkingen waar ik zeker wat mee ga doen een volgende keer.
BeantwoordenVerwijderen